Doopgetuigenissen

Ik ben Esmée en ik ben 18 jaar oud. Ik woon in Veenendaal met mijn ouders en broertje van 14. Ik volg momenteel de Pabo aan de Christelijke Hogeschool in Ede en zit in mijn tweede leerjaar. Ook heb ik nu ongeveer 9 maanden met mijn vriend. Hij woont in Den Haag, dus als ik niet thuis te vinden ben, ben ik daar. Samen met hem kom ik nu iedere zondag naar de dienst sinds juni.

Ik ben altijd christelijk opgevoed. Ik weet dus van jongs af aan al van Jezus, God en de Heilige Geest. Toch had het vroeger niet zoveel waarde. Ik geloofde wel, maar dacht er eigenlijk verder nooit over na. Toen ik ongeveer 11 jaar oud was, werd mijn oma ernstig ziek. Het bleek dat ze kanker had. Ze heeft toen lang gestreden en na ongeveer 1 a 1,5 jaar leek de kanker weg te zijn. Ik was toen erg opgelucht en had ook iedere dag gebeden voor haar. Toen het daarna weer terug bleek te zijn en ook nog uitgezaaid, was ik eerst erg boos. Ik vond het niet eerlijk dat ik zo vaak had gebeden en dat ze toch nog ziek was. Waarom gebeurde dit mij? Toen ze overleed, was ze helemaal niet bang. Ze wist dat ze bij Hem zou zijn en had echt rust. Dit inspireerde mij. Ze had pijn en wist dat ze zou gaan sterven, maar was toch niet bang. Deze God moet wel zo goed zijn, dat hij zo’n ziek iemand rust kan geven. Ik had er heel veel moeite mee dat ik geen afscheid van haar zou kunnen nemen, omdat ze in Eindhoven woonde. Ik was bang dat ze misschien zou overlijden zonder dat ik afscheid zou kunnen nemen. Uiteindelijk ben ik met mijn gezin de laatste geweest die haar heeft gesproken, daarna is ze in slaap gevallen, en een dag later overleden. Ik ben daar nog steeds erg dankbaar voor. Op dat moment had ik heel erg sterk het gevoel dat God bij mij was en mij wilde helpen, ook al was het niet helemaal hoe ik het zelf had gewild. Sinds die tijd is het geloof meer gaan betekenen voor mij. Ik heb nu vaker het gevoel dat God bij mij is en mij wil helpen, ook als dingen niet helemaal gaan zoals ik het wil.

Ik twijfelde al langer om me te laten dopen. Eigenlijk liep ik al een half jaar met het idee rond dat ik gedoopt wilde worden, maar iets hield me tegen. Op 17 januari ben ik naar een gebedsteam gegaan, omdat ik er mee zat en ik niet echt wist wat me nou tegen hield. Samen met hun kwam ik erachter dat de grote groep mij tegenhield. Al die mensen die dan naar me kijken, dat vond ik erg spannend. Dat was het enige wat me tegenhield, want in mijn hart had ik die keuze allang gemaakt. Dat moment, wanneer mijn oma overleed, voelde ik gelijk al dat God bij mij was. Ik was niet alleen. Dit gevoel heb ik eigenlijk bijna altijd gehad sinds toen. God is altijd bij mij en Hij wil mij helpen, al zijn Zijn manieren niet altijd de manieren die ik in eerste instantie zou willen. Ik weet dat hij heel veel van mij houdt, anders had Hij zijn Zoon niet gegeven. Nu wil ik Hem en iedereen om me heen laten zien dat ik voor Hem kies. Hij mag mij gaan gebruiken. Deze doop was er dus voor om aan iedereen te laten zien dat ik voor Hem kies, ik wil dat iedereen het weet.