Annemijn Kroon
Mijn naam is Annemijn, een 22-jarige studente. Ik ben als enig kind opgegroeid bij mijn ouders. Momenteel studeer ik Bedrijfskunde aan de CHE en geniet ik van schrijven, muziek en mensen.
Als kind ben ik gedoopt in de Brugkerk, later ging ik met mijn ouders naar de Petrakerk. Ik vond het helemaal niks om telkens mee te moeten. Rond mijn 15e levensjaar besloot ik om niet meer mee te gaan. Er brak een tijd aan waarin ik grenzen opzocht en niks met geloof te maken wilde hebben. Na de middelbare school kwam ik gelukkig een beetje tot bedaren. Een tijdje later kwam ik weer in aanraking met geloof toen een lieve vriendin me meenam naar Mozaiek0318. Dit was een grote stap, want ik was er al die jaren voor weggelopen. Die eerste dienst raakte me, met als gevolg dat ik steeds vaker kwam. Mijn geloof groeide in die jaren; het zingen werd aanbidden en ik putte kracht uit de preken. Ik kan me een dienst herinneren waar ik Zijn aanwezigheid zo erg voelde; dat ik enorm moest huilen. Van schaamte, van spijt; dat ik ooit zo voor Hem weg heb kunnen rennen. Maar het verhaal is nog niet af (en dat zal het nooit zijn!). In het afgelopen jaar zijn er veel dingen gebeurd. Je geloof kan op de proef worden gesteld als er veel narigheid op je afkomt, maar ik merk juist het tegenovergestelde. Ik vond troost, verlossing en vreugde; en dat allemaal in Hem. Op een avond restte me dan ook niks anders dan op mijn knieën te danken en me over te geven.
Mijn hart is veranderd; ik wil Hem volgen. Daarom ga ik mij laten dopen. Ik ben er klaar voor om onder water te gaan en mijn zonden te begraven. Ik ben er klaar voor om te laten zien dat ik ‘ja’ zeg tegen Hem. Om te zeggen: “Hier ben ik, Heer”. En hoe kan ik ook anders, want Hij heeft mij nooit verlaten en zal dat nooit doen.
