Doopgetuigenissen

Ik ben Sabina Roelofsen, 36 jaar. Woon in Kesteren samen met mijn lieve man Evert en onze drie prachtige kinderen. Een zoontje van 3 jaar en twee dochters van 11 en 13. Ik werk in een warenhuis waar ik onder andere de etalages maak.

Ik ben geboren in Delft, opgegroeid in Katwijk aan zee. Op m'n 14e verhuisd met mijn ouders, 4 broers en 1 zus naar de Betuwe. Hele verandering zeg..
Op mijn 15e ontmoet ik Evert. Wij hadden heel lang verkering en maakten veel mee...
Het was niet altijd even makkelijk. Evert wilde juist veel uitgaan, ik hield daar niet van. Stelde hem voor de keuze of je kiest voor de wereld of voor mij? Hij bleef gelukkig bij mij. 
Het werd nog moeilijker toen Evert een ongeluk kreeg en dat ik door hem voor de keuze werd gezet om bij hem weg te gaan. Er was gezegd dat hij nooit meer zou kunnen lopen en nooit kinderen zou kunnen krijgen. Ik zou niks aan hem hebben, zei hij.
Daar sta je dan op je 17e..maar ik bleef. Ik wilde sowieso voor hem blijven zorgen als hij ook nooit meer zou kunnen lopen, al was het dan zonder kinderen. 
Elke dag ging ik naar hem toe. Als ik er was sliep hij vaak, omdat hij 's nachts niet kon slapen. Maar alles ging zo anders. Lees het maar in zijn verhaal..

Het leven ging verder...
We deden samen belijdenis, omdat iedereen dat deed. We trouwden! En.. We kregen kinderen! We lieten hen dopen. Zo leefden wij ons leven. Met ups en downs. Soms heftige dingen, maar ook zeker mooie momenten. Zo gaat dat toch bij iedereen? Zo hoorde het toch....? We liepen als schapen achter de grote kudde aan. Heel traditioneel.
Op een gegeven moment ging ik af en toe mee naar een andere kerk. Ik kreeg een bredere blik. Hoe vaker ik dat deed, hoe meer ik dacht: Weet ik eigenlijk wel wie God is? Ik ontdekte dat God liefde is! Geen neerslachtigheid, maar juist lof en aanbidding. Dat lag altijd ver weg, zo heb ik dat niet geleerd als kind. 
Veel is er nu veranderd. Gelukkig, God zij dank! Ik mag nu weten wat Jezus voor ons gedaan heeft. Hij is gekruisigd, gestorven, begraven en weer opgestaan. Dat uit genade, om niet. Hij leeft! Hij maakt vrij!
Dat werd mij duidelijk toen ik op een dag niet meer wist hoe ik het nog vol moest houden. Ik ging naar buiten, het regende hard. Ik ging bij een boom staan om niet drijfnat te worden. Ik bad tot God en zei; ‘hier ben ik Heer, ik weet niet meer hoe het verder moet. Ik leg alles voor U neer. Help mij!’ 
Het regende maar door en ik keek omhoog waar ik een stukje licht zag door de bomen. Ik kreeg die woorden in mij: ‘Ik ben er en Ik zal er zijn!’ Het werd zo warm van binnen en toen geloofde ik: Wow, ik hoef het niet alleen te doen! Het gaf zoveel kracht. 
Ook als het soms moeilijk is in een omgeving van mensen die 'keurig leven'. Is het (nog wel eens) lastig om te kunnen zijn wie je mag zijn. Als ik dan bedenk dat God naar ons hart kijkt, dan voel ik ook de kracht van Gods liefde en kan ik verder.

Nu weet ik wat echt geloven is. Echt geloof in Jezus die mij kent, mij liefheeft en altijd voor mij bidt. Wat ik ook deed. Belijdenis.. trouwen.. kinderen dopen.. zonder geloof. Er is vergeving!
Daarom wil ik dat oude leven achter me laten en een nieuw leven ingaan. Met het doel om meer en meer op Jezus te gaan lijken. 
God lief te hebben boven alles en onze naaste als onszelf. 
God maakt vrij!