Doopgetuigenissen

Ik ben Hans Cornelisse 19 jaar oud en volg de opleiding helpende welzijn breed. Ik heb een vriend Bert en een hele boel mooie mensen om mij heen. Mijn getuigenis is een bijzonder verhaal hoe ik God heb leren kennen en dat wil ik graag met jullie delen.

‘Ik weet niet of er een God is’ zei ik stellig tegen mijn vrienden. Als hij zou bestaan dan zou er toch ook niet zoveel onrecht  in de wereld zijn. Ook voelde ik me steeds anders want ik voelde dat ik homo ben. Bovendien als er een God zou bestaan zou ik toch slecht zijn voor hem want ik ben homoseksueel.

Ik ga mijn hele leven elke zondag naar de kerk samen met mijn ouders. Alleen ik voelde dat ik me steeds meer ging afzetten op gebied van geloof en God.

Toen ik in de zomer van 2014 mee ging met een jeugdkamp naar Engeland hadden we elke dag stille tijd en daar heb ik meer mogen leren over wie ik was en dat God ook voor mij een God kon zijn. Toen we op een avond een brief moesten schrijven aan God, zat ik samen met Eva op het strand. Eva en ik hadden dezelfde gedachten over God. ‘Gepest worden en onrecht ervaren.. waar is God dan?’

Eva en ik begonnen met het schrijven van de brief. We schreven “lieve God” we staarden naar het blaadje in ons schriftje, keken elkaar aan en kraste lieve maar weer door. God stond er.

Op mijn middelbare school had ik het moeilijk. De school had een reformatorische grondslag. Hoe de school moest omgaan met homo’s was een moeilijk begrip voor hun. Als ik een rondje liep dan kreeg ik 30 verwijten naar mij geroepen over homo zijn ‘net of ik er zelf voor koos om homo te zijn’. Het maakte mij boos want als gelovigen dit doen dan hoef ik niet te geloven. Ik had mijn plan bijna getrokken om helemaal uit de kerk te stappen. Geloven dat ik geliefd was in God.. nee dat ging er niet in.

Toen ik niet meer naar de kerk wilde gaan stapte Bert naar binnen waardoor ik toch naar de kerk bleef gaan. We raakten in gesprek en uiteindelijk kregen we een relatie. Bert ging op vakantie om zijn hoofd leeg te maken en had gebeden of hij een gelovig vriendje mochten hebben zodat het zijn houvast in het geloof kon worden. We wilden wel geloven maar vonden het moeilijk hoe.

Een schoonzus trok ons mee naar Mozaiek0318. ‘Wauw wat bijzonder’! Ik wist dat ik God hier ging vinden. Na die ene dienst kwam er een andere dienst over de graankorrel in de grond en je leven geven aan Jezus. Ik wist het zeker ik wilde dit ook en in die dienst draaide God mijn leven helemaal om. Met ministry-team had ik gebeden of ik die graankorrel in de grond mocht zijn en de vrucht voort mocht dragen. In die week heb ik bijbels uitgedeeld en mocht ik aan andere over God vertellen. Zo is God voor mij begonnen en vormde die mij steeds meer. Ik leerde waarom hij mij zo heeft gemaakt en wat zijn plan is.

De reden dat ik me laat dopen is omdat ik Jezus wil volgen. Hij leerde mij in die moeilijke tijd dat ik steeds voorzichtig mijn arm mocht uitstrekken naar hem. Nu bijna een jaar bij deze gemeente te zijn laat God zien dat ik de stap naar de doop mag zetten. Ik volg mijn Jezus, Hij is mijn maker en in Hem vind ik vreugde en rust. Door Zijn naam kan ik vergeven en kan ik muren doorbreken.

Beste vrienden, hou vast aan het geloof dat de doden zullen opstaan. Blijf vertrouwen op de macht van God. En doe altijd je uiterste best om elkaar te steunen. Blijf trouw aan de Heer. Dan zal je moeite niet voor niets zijn en zul je eeuwig leven. Dat is zeker!

1 Korintiërs 15:58