Alissa van Harten
Ik ben Alissa van Harten, 22 jaar oud. Het grootste gedeelte van mijn leven woon ik al in Veenendaal en sinds een klein jaartje ben ik nu het huis uit. Ik werk als doktersassistente op de huisartsenpost in Ede en bij huisartsenpraktijk Mediversum in Veenendaal.
Vanaf jongs af aan ben ik gereformeerd vrijgemaakt opgevoed, als kind ben ik ook gedoopt. Iedere zondag 2 keer naar de kerk en ook catechisatie en vereniging kwamen daarbij kijken. Ik vond het helemaal niks, die verplichting om te gaan, de diensten waren veel te lang en het geloof daar had ik weinig mee.
Toen ik 15 jaar oud was zijn mijn ouders gescheiden, wat nogal veel met zich meebracht. Uiteindelijk heb ik de keuze gemaakt bij mijn moeder te gaan wonen en kreeg toen ook de keus voorgelegd, wel of niet naar de kerk. Nu was die keus voor mij erg makkelijk. Lekker uitslapen, shoppen of een terrasje pakken op zondag trok me toch wel meer dan naar de kerk gaan. Het geloof wat bij mij toch al minimaal was ebde steeds verder weg, ik kon niet begrijpen dat een liefdevolle God mij zoiets aan kon doen, dat Hij me zo in de steek kon laten. Ik ging mijn gang en leefde mijn leven zoals ik dat wilde.
Op den duur ging mijn moeder af en toe naar Mozaiek0318 en ze zei anders ga je een keer mee. Ik zei het toe maar er kwam steeds niks van. Tot een vriendin van mij zei dat ze daar ook naar de kerk ging en zo gezegd zo gedaan ging ik uiteindelijk met haar mee naar Mozaiek0318. De eerste dienst vond ik fantastisch, ik heb me nog nooit zo op mijn gemak gevoeld in de kerk. De liederen die spraken me zo aan en het leek alsof Cees zijn preek speciaal voor mij geschreven had. Ik zat op dat moment in een periode dat het even helemaal niet goed met me ging, maar de onrust die ik de afgelopen tijd voelde ebde langzaam weg en er kwam een vredige rust over me heen. Ik ging zo vrolijk de kerk weer uit. Daarna ben ik veel vaker mee gegaan, iedere keer weer kon ik de liederen en preken persoonlijk op mij betrekken, dit raakte me heel erg, met tranen in mijn ogen zong ik mee en luisterde ik. Steeds meer merkte ik dat toen ik God niet meer zag, Hij mij wel altijd gezien heeft, dat hij altijd er is geweest om mij te beschermen. Tijdens de doopdienst afgelopen maart wist ik het zeker, ik vond het zo mooi hoe iedereen openlijk zei bij God te willen horen, dat ik mij mezelf dacht, dit wil ik ook, ik wil aan iedereen laten zien dat ik voor Hem kies. Hij heeft zich aan mij zo duidelijk laten zien dat ik er met geen mogelijkheid meer omheen kan en wil. Wat ik ook heb gedaan, Hij wil mijn zonden vergeven en zal altijd van mij blijven houden. Ik wil mijn oude leven afsluiten en achterlaten en aan zijn hand verder gaan, zijn voetstappen wil ik volgen!
