Erik van Doorn
Als kind ben ik opgevoed in een degelijk hervormd gezin. Ik ben dankbaar voor wat ik daarin heb meegekregen.
Hoewel er niet veel over persoonlijke dingen werd gepraat. Merkte ik wel dat met name mijn moeder een groot geloof had. In de pubertijd begon ik me af te zetten tegen allerlei uiterlijkheden en tradities, dat leverde strijd op en uiteindelijk ging ik niet meer naar de kerk. Ik geloofde nog wel, maar wist niet hoe daar uiting aan te geven. Toen ik met Heidi ging samen wonen begon er iets te knagen. Er mistte iets en we begonnen weer naar de kerk te gaan. Niet veel later zijn we getrouwd en hebben we belijdenis gedaan. Door veel ups en downs hebben we veel van Gods aanwezigheid mogen ervaren. Heel duidelijke tekenen dat Hij er bij was, dat Hij ons zag. Toen onze (oudste) dochter 15 was, wilde ze zich laten dopen. Tot die tijd had ik me daar nooit echt in verdiept, maar hierna wel en daarmee groeide ook het verlangen om gedoopt te worden. Nu zijn we bijna 10 jaar verder. Al die tijd heb ik regelmatig over de doop nagedacht maar was het nog niet eerder tot een beslissing gekomen Inmiddels zitten we in een roerige tijd die de nodige moeite met zich meebrengt, maar dat maakt het voor mij alleen maar duidelijker. Ik heb Jezus nodig! Hem wil ik volgen. Met Hem sterven én met Hem opstaan! Vandaar dat ik me nu wil laten dopen.
