Doopgetuigenissen

Ik ben Trenny Oskam, 53 jaar, moeder van 3 kinderen en oma van 2 kleinkinderen.

Ik zeg altijd dat ik met de kerk ben groot gebracht. Ik ging iedere zondag naar de kerk, zondagsschool en catechisatie, heb belijdenis gedaan en heb mijn kinderen laten dopen.
Achteraf denk ik dat ik ging omdat het zo hoorde en liep eigenlijk een beetje met de meute mee.

Later, tijdens ons huwelijk, gingen we ook naar de kerk maar ik vond er eigenlijk niets en na mijn scheiding en vele teleurstellingen op verschillende vlakken heb ik de kerk de rug toegekeerd. Ik had in die tijd geen vertrouwen in mensen om me heen. Ik had ook geen vertrouwen meer in God, ik zocht Hem maar vond Hem niet. Hoewel het nog lang zou duren, God was wel altijd aan het werk maar ik zag het toen nog niet.
3 Jaar geleden ben ik in een hele zware depressie terecht gekomen. Ik wilde niet meer verder.

In die tijd had ik veel steun aan mijn ex, kinderen en vriendinnen. Ik ben een poos in behandeling geweest. Het had niet het resultaat wat ik wilde bereiken en toch was God al aan het werk met mij. In december 2015 kreeg ik van een vriendin het magazine van Mozaiek0318. Ik dacht tijdens het lezen, dit zou wat voor mij kunnen zijn. Het was alleen niet het goede tijdstip. Ik moest dan alleen en zag het niet zo zitten. Ik kwam terecht in een diep dal. Op 7 april 2016 ben ik van huis gegaan om niet meer terug te komen.

Als door een wonder is er niets gebeurd. Toen kwam een beetje oneerbiedig ‘God’ boven drijven. Ik had Hem al die tijd wel gezocht maar Hij bepaalt wanneer Hij zich aan mij bekent maakt. De 2e keer was op een dag dat ik spullen moest over verhuizen. Ik kwam in contact met mensen en we spraken op een gegeven moment over geloof en kerk, ze bleken van Mozaiek0318 te zijn. Een paar weken later ben ik op zoek gegaan naar een therapeute ik kon het niet meer alleen. Ik kwam bij haar binnen en ze had het over een avond van depressie waar zij zou spreken in haar kerk. Eerst was ik nog terughoudend maar op het eind vroeg ik toch naar welke kerk zij ging. Tot mijn verbazing ging ze naar Mozaiek0318. Toen dacht ik, hier kan ik niet meer om heen. Ik ben op donderdag naar de avond gegaan over depressie en op zondag ben ik voor het eerst naar de kerk gegaan. Het voelde voor mij of ik in een warm bad kwam. Ik voelde me er gelijk thuis. God is geen dag meer uit mijn leven. Niet alles is nu in een keer goed, ik heb nog steeds twijfels gehad over mijn leven.
Op 19 februari wist ik voor het eerst zeker dat ik verder wilde. Ik werd geraakt door de preek van Tiemen Westerduin en toen kwam het lied ‘al wat ik ben’ (opwekking 697). De belangrijkste regels voor mij zijn ‘Jezus ik geloof in U, Jezus ik vertrouw op U en de reden dat ik leef de reden dat ik zing bent U alleen.’
Dit laatste stukje schrijf ik op 9 april, de dag dat een van mijn kinderen zich heeft laten dopen.
Het was een bijzonder weekend, Kingdom Come weekend met Bill Cahusac. Op vrijdagavond 7 April, tijdens het Kingdom Come weekend, moesten we samen met diegene die naast ons stond bidden. Onder het bidden speelde de band ‘Al wat ik ben’. Wat een wonderlijke ervaring. Wat was ik dankbaar dat ik daar stond terwijl ik een jaar geleden niet meer verder wilde.

Mijn leven heeft zo’n verandering ondergaan. Ik heb nu de rust gevonden die ik zocht door Hem. Ik wil met mijn Hemelse Vader leven en Hem volgen. Mijn geloof is nog maar klein maar ik wil leren en in mijn geloof groeien.