Doopgetuigenissen

Ik ben Mirjam Winkel en woon in Scherpenzeel. Ik ben getrouwd met Johan en ben moeder van twee zoons Berend en Boas en dochter Isa Mare.

Ik wil me al heel lang laten dopen en voel dat de Heere God dat ook van mij vraagt. Maar ik durf(de) niet zo goed. Bij een doopdienst zit ik ook altijd een beetje ongemakkelijk omdat ik me dan onrustig voel.

Ik kon mezelf sussen met het idee dat ik als kind ben gedoopt en belijdenis heb gedaan. En dat het niet perse hoeft.

Maar als er dan vrienden en familie werden gedoopt, voelde ik het weer als een verlangen. Maar, dacht ik, als ik me laat dopen moet ik er eerst meer over lezen en weten. En moet mijn leven minstens in rustig vaarwater zitten.

Ik weet al van jongs af aan dat de Heere mijn Redder is en mijn Anker in de stormen die er geweest zijn in mijn leven en mijn Trooster en Beschermer.

Vorig jaar mocht ik naar de parttime bijbelschool van Royal Mission en daar mocht ik zoveel leren over wie Jezus is en wie wij mogen zijn voor Hem.

En later mocht ik ook bevrijdingspastoraat gaan doen bij lieve mensen uit onze gemeente. Ook daar heb ik ervaren dat ik gewoon mag komen zoals ik ben en dat Jezus ook voor mij aan het kruis is gestorven en dat ik ben gered.

En iedere keer voelde ik dat de Heere aan mij vroeg of ik nog een stap verder durfde te gaan..

Een tijdje terug hoorde ik een preek van Esther Vosterman en zij vertelde over een straaljager die door de geluidsbarrière door moet breken want over de grens heen komt een nieuw niveau van rust. Zo is dat ook met ons geestelijk leven. We blijven een beetje onder de grens om maar niet op te vallen. Maar daar zijn we niet voor gemaakt, God wil dat we door de grens heen gaan en nieuw terrein winnen.”Het oude is voorbij gegaan,  zie Ik maak iets nieuws” zegt Jezus

Die was voor mij en het verlangen werd nog sterker.

Ik dacht de eerst volgende keer ga ik naar de doopinloop, maar toen die werd aangekondigd dacht ik, ik ga de volgende keer wel, of na de zomer. Eerst nog wat meer weten over de doop. Maar op een gekke manier was ik toch opeens bij in @Home en was zo zenuwachtig. Ik dacht dan luister ik wel gewoon en weet ik vast een beetje hoe het is als het ooit zover komt!

Maar nadat de avond begonnen was en Kees nog maar net wat over de doop vertelde wist ik het al! Wat houdt mij tegen?  Ja, mezelf zit ik in de weg! En wat de mensen er wel niet van zullen zeggen En ik vind het spannend.

Maar, ik laat me dopen en ik kan niet wachten tot het zover is!

Het lijkt wel of ik de doop in een keer snap!

Vanmiddag wandelde ik met een vriendin en vertelde haar hierover en zij zei dat God juist altijd precies andersom werkt!

Eerst de stap zetten en dan pas ga je het snappen!

Ik kan en hoef mezelf en mijn leven  niet mooier te maken maar ik  kan de Heere God wel gehoorzamen als Hij zegt: Bekeert u en laat u dopen.

En hoop dat ik mag doorbreken met mijn Vader, net als die straaljager uit de preek van Esther! En dat ik mijn leven samen met Hem mag vervolgen en anderen tot zegen mag zijn!