Doopgetuigenissen

Ik ben opgegroeid in een christelijk gezin en ging altijd met mijn ouders mee naar de kerk. Zij hebben mij als kind laten dopen en later heb ik in de kerk belijdenis gedaan. Als kind kreeg ik veel last van angsten waardoor het naar school gaan op een gegeven moment niet langer mogelijk was, school of een opleiding heb ik dan ook nooit af kunnen ronden. Dit heeft mij een tijd lang dwars gezeten en ik ben hier toen erg onzeker door geworden. Gelukkig heeft God mij nooit losgelaten en kan ik zeggen dat ik van de angsten en onzekerheden helemaal geen last meer heb. Nadat ik een paar jaar zonder angsten zat kreeg ik op mijn 20e veel last van hoofdpijn. Na veel onderzoeken en diverse, niet werkende, medicatie is mij uiteindelijk meegedeeld dat ik er maar mee moet leren leven, een oorzaak is nooit gevonden. Tot op de dag van vandaag is dit iets wat nog geregeld opspeelt en mij nog wel eens belemmerd in mijn werkzaamheden, maar gelukkig is het niet meer in de mate als jaren geleden. Door dit alles heb ik God beter leren kennen en heb, met vallen en opstaan, geleerd om de regie aan Hem te geven in plaats van alles in eigen hand te willen hebben (best lastig voor een control freak). Ik weet dat, hoe uitzichtloos het soms ook lijkt, Hij er is en niet loslaat. Op het moment dat ik weer eens voor een spreekwoordelijke ‘dichte deur’ stond en het niet liep zoals ik had gepland, zette God ergens anders een raam open waardoor ik toch verder kwam en achteraf gezien altijd op een veel betere manier dan ikzelf ooit had kunnen bedenken. Mijn relatie met God is de afgelopen jaren aardig veranderd. Tot een aantal jaren terug was het voor mij vooral theorie. Ik wist dat God bestond maar van een ‘persoonlijke’ relatie kon ik niet echt spreken. Dit is nu zo’n 6 jaar geleden flink op z’n kop gezet. In die tijd heb ik een maand bij een Ministry organisatie in New York gezeten en heb daar ervaren dat het heel ‘normaal’ is om, op de meest random momenten, het met anderen over God te hebben. God heeft mij daar echt gegrepen en dichtbij Hem gebracht. Sinds die tijd is mijn relatie met God en mijn visie op het ‘kerk- zijn’ nogal veranderd. Waar dit voorheen voor mij iets was voor op de zondag ben ik mij er bewust van geworden dat het, voor mij in ieder geval, meer zit in de ontmoetingen en gesprekken met mensen en de manier hoe je met een ander omgaat. Ik hoop dat ik op die manier Gods liefde mag laten zien aan de mensen om mij heen en ik ben benieuwd waar God mij, en Karen, verder zal gebruiken en waar Hij ons in gaat zetten voor Zijn koninkrijk! Doordat ik als kind gedoopt ben en belijdenis heb gedaan van mijn geloof heb ik lang getwijfeld of ik mij wel wilde en mocht laten dopen. Ik ben hier meer over gaan lezen en ben uiteindelijk in de Bijbel op onderzoek uitgegaan. Voor mij komt daaruit naar voren dat de doop een gevolg is van een bewuste keuze voor God, deze keuze heb ik als kind niet kunnen maken. Mijn keuze voor God heb ik gemaakt toen ik belijdenis deed maar de doop daarop heb ik niet ontvangen. In die overtuiging kan ik niet zeggen dat ik mij niet laat dopen. Als dat is wat in de bijbel staat dan wil en ‘moet’ ik (van mijzelf) daar gehoor aan geven. Door mijn doop, als bevestiging van mijn belijdenis, geef ik, nogmaals, mijn leven aan God.