Doopgetuigenissen

Ik ben Ieke van de Steeg, 56 jaar, ruim 35 jaar daarvan getrouwd met Steef en we zijn de eigenaren van een verpakkingsgroothandel in Veenendaal. We hebben 3 prachtige dochters, 2 lieve schoonzoons, zijn de trotse grootouders van 6 heerlijke kleinkinderen en als alles goed mag gaan hopen we eind september nog zo’n prachtexemplaartje te mogen verwelkomen.

Ik ben opgegroeid in een christelijk gezin. Mijn vader was ouderling in de Ned. Herv. Kerk, we moesten als kinderen elke zondag mee naar de kerk en er mocht die dag erg weinig. De intentie van mijn ouders was goed, maar het resulteerde bij mij in weerzin tegen m.n. het kerkbezoek, alle regels en het weinige dat ik daarvan terugzag in de praktijk. We zijn wel in de kerk getrouwd, onze kinderen zijn gedoopt, maar de kerkgang bleef beperkt tot de jaarlijkse Kerstdienst.
Mijn leven is uiteraard niet alleen over rozen gegaan en ook als ouders hebben we moeilijke tijden doorgemaakt. Hoewel ik niet meer naar de kerk ging, bleef ik de Bijbel lezen en God om hulp en kracht vragen en danken voor de vele zegeningen die Hij ook op mijn pad bracht. Ik weet nu dat God mij al die jaren nooit heeft losgelaten en wat heeft Hij mijn gebeden rijkelijk verhoord !

Op zeker moment hoorde ik over een nieuwe gemeente, Mozaiek0318. Mijn nieuwsgierigheid werd steeds meer geprikkeld, op 21 december 2014 ben ik naar een dienst gegaan en ik werd voor het eerst van mijn leven diep in mijn hart geraakt. Op die dag veranderde mijn ‘religie’ in ‘relatie met God’. Sindsdien ga ik elke zondag en met een voor mij tot daarvoor totaal onbekend gevoel : ik kijk ernaar uit, vrijwel elke preek ‘komt aan’, veel liedteksten ontroeren me, ik kijk mijn ogen uit als ik het aantal kinderen en jongeren zie en geniet intens van het enthousiasme waarmee deze gemeente het geloof beleeft en uitdraagt wat Jezus ons voorgeleefd heeft : God prijzen en aanbidden en naar elkaar omzien. Inmiddels ben ik sinds juni officieel deel van Mozaiek0318.
In het begin kwam de manier waarop de diensten vorm gegeven worden op mij soms nog over als een soort ‘kerkelijke aardverschuiving’, maar inmiddels voel ik mij meer dan thuis in deze gemeente en het allermooiste : ik heb nu een relatie met God, ik voel meer dan ooit dat Hij mijn Vader is, dat Zijn Heilige Geest in mij werkt en dat Hij mij altijd vast gehouden heeft en nooit meer los zal laten.

Ik vergelijk het verloop van mijn leven een beetje met het verhaal van Petrus : Jezus wandelt op het water, Petrus gelooft, stapt uit de boot en loopt naar Hem toe. Onderweg overvalt hem de twijfel waardoor hij zijn ogen van Jezus afwendt en in het donkere water zinkt. Maar dan het grote wonder : ondanks Petrus’ ongeloof grijpt Jezus zijn hand, redt Hem en samen lopen ze over het water veilig naar de boot. Zo wil ik voortaan mijn leven leiden, aan de Hand van Mijn Heer en met mijn ogen gericht op Hem.
Voor mijn gevoel roept God mij al heel lang en nu kan en wil ik niet anders dan ja tegen Hem zeggen !