Heidi van Wageningen
Ik ben God dankbaar voor ouders die mij al heel jong bij Hem brachten en lieten dopen. Als tiener koos ik voor een leven met Jezus toen ik volmondig “ja” zei tijdens mijn belijdenis....
....Ik kreeg daar de mooie tekst mee uit Matteüs 5:16 NBG51:
Laat zo uw licht schijnen voor de mensen, opdat zij uw goede werken zien en uw Vader, die in de hemelen is, verheerlijken.
Een tekst met een opdracht waarin ik mij altijd tekort voelde schieten. Bang om het niet genoeg te doen, bang om iets verkeerd te zeggen waardoor ik iemand kwets in plaats van bemoedig en als ik heel eerlijk ben, onder de vraag “doe ik het wel goed genoeg” lag eigenlijk ook de diepere vraag: “Ben ik wel goed genoeg”?
De laatste jaren heeft God mij meer en meer laten zien dat ik Zijn geliefde kind ben.
Dat ik niet bang hoef te zijn om fouten te maken. Dat ik niet perfect hoef te zijn.
Jezus was al perfect en Hij stierf voor mijn zonden. Ik mag leven in vrijheid en ontspanning.
Onder meer door allerlei stukjes uit songteksten voelde ik me bemoedigd.
Zoals: ‘Even in just a smile they would feel the father's love’
‘I’m no longer a slave of fear. I am a child of God.’
‘Fear can not survive when we praise Him.’
