Everanda van Horssen
Mijn naam is Everanda en momenteel alweer 23 lentes jong. Ik heb sinds kort een relatie met Bart van Hoek en ik vind het heel mooi en bijzonder dat we ons samen mogen laten dopen.
Afgelopen zomer mocht ik mijn diploma HRM behalen. Momenteel woon ik op kamers met 4 lieve huisgenoten en hoop ik dit jaar een plekje voor mezelf te vinden. Ik heb grote verwachtingen voor dit jaar en er gaat veel veranderen maar ik blijf me op God richten omdat ik weet dat ik dit met Hem aankan en dat Hij me helpt!
Ik kom uit een gezin met 6 kinderen en gescheiden ouders. Dit heeft veel impact op het gezin gehad, waar we als kinderen tot op de dag van vandaag nog tegenaan lopen. Jaren heb ik mijn ogen hiervoor gesloten en ben gewoon doorgegaan, tot ik tijdens mijn studie HRM merkte dat ik er echt iets mee moest gaan doen. Waar ik mijn VWO, ondanks een jaar enorme vermoeidheid, in een keer heb gehaald, zat mijn verleden mijn ontwikkeling en groei tijds mijn studie HRM in de weg. Ik heb hulp gezocht en dit heeft me zeker verder geholpen, maar toch vond ik niet de rust die ik zocht. Al enkele jaren was ik zoekende in het geloof.
Na de dood van mijn stiefvader (mijn moeder was toen 8 maanden met hem getrouwd) ben ik erg kwaad geweest op God en was mijn geloof ver te zoeken. Maar het bleef knagen en ik kon er niet voor weg blijven lopen. In de zomer van 2016 kwam ik voor het eerst in Mozaiek0318 en die dienst was gelijk raak: ik moest naar mijn vader! Nu moet je weten dat ik enorm kwaad ben geweest op mijn vader en hem nooit meer wilde zien……dus het maakte mij heel onrustig. Maar ik ben gegaan. Ik heb mijn vader leren vergeven en dat was de rust die ik zocht: ik bleef kwaad om het verleden en weigerde het los te laten. God bracht me de rust. En ondanks dat ik soms nog steeds niet snap waarom sommige dingen gebeuren, heb ik er wel vrede mee en kan ik het bij God brengen en vertrouw ik erop dat Hij er zijn plan mee heeft! Ik mag steeds meer leren van God en wie Hij is voor mij en daar ben ik echt heel dankbaar voor. Ook voor een kerk als Mozaiek0318, vrienden en een studentenvereniging. Ik mag mezelf zijn, ik mag mijn vragen hebben, het is ok.
Ik wil me laten dopen omdat ik geloof dat God dat vraagt van mij. Het is voor mij een enorme strijd geweest, mede gezien mijn achtergrond. Ik doe er een aantal mensen heel erg pijn mee en dat maakte dat ik lang heb getwijfeld: moet ik dit wel doen? Is dit wel het juiste om te doen?
Een aantal doopdiensten heb ik huilend bijgewoond omdat ik zo het verlangen had om ‘JA’ te zeggen tegen God door de doop maar ik wilde mijn familie niet pijn doen. Tot ik een aantal doopdiensten geleden de tekst van psalm 105 in mijn hoofd kreeg (in mijn oude kerk zongen we de kinderen altijd 105 vers 5 toe). Dit was voor mij de bevestiging om me te laten dopen en niet meer mijn familie voor mijn geloof te plaatsen. Ik wil ‘ja’ zeggen omdat ik zonder God nooit de rust had gevonden die ik de laatste tijd heb mogen ervaren. Ik wil God betrekken in alle gebieden van mijn leven en Hem op 1 zetten. Ik moet wel zeggen: ik vind het soms nog steeds lastig. Ik sta achter mijn keuze, maar de manier hoe ik ben opgevoed en de meer evangelische manier van leven die ik nu vaak om me heen zie en ervaar, botsen nog wel eens. Ik kan genieten van de manier hoe God werkt in mijn leven en dat ik met Hem in contact mag staan maar soms verlang ik ook wel eens terug naar de eenvoud van vroeger. Het houdt me scherp en daagt me uit na te denken over de keuzes die ik maak.
