Doopgetuigenissen

Ik ben Anne, 21 jaar. Na een soort tussenjaar achter de rug te hebben gehad, ben ik net begonnen met de pre-master Psychologie in Leiden om volgend jaar Klinische Neuropsychologie te kunnen studeren.

Daarnaast werk ik parttime als Teamleider bij de Albert Heijn en heb ik een bijbaan in de zorg. Ik houd enorm van sporten en voetbal bij dames 1 van Blauw Geel ’55. Afgelopen zomer ben ik ten huwelijk gevraagd door de allerleukste man van het universum en we hopen in mei 2018 met elkaar te trouwen (onwijs veel zin in🙂!!). Tot aan mei woon ik nog bij mijn ouders thuis en dat is nog wel aardig uit te houden, ik heb leuke ouders en twee zusjes die ook nog thuis wonen.

In de afgelopen 1.5 jaar is er enorm veel veranderd in mijn leven. Ik ben opgegroeid in de GKV en was eigenlijk vanaf jonge leeftijd al wel serieus bezig met het geloof. Het geloof was voor mij gewoon een waarheid en God bestond en in mijn hoofd wist ik dat allemaal heel goed. Ik was echter helemaal niet bekend met een persoonlijke relatie met Jezus.

Van jongs af aan heb ik me anders gevoeld dan mijn leeftijdsgenootjes, ik had andere interesses en was op intelligentieniveau vaak iets verder dan de anderen waardoor ik moeilijk contact met hen kon maken. In mijn puberteit heb ik enorm geworsteld met mijn zelfbeeld. Ik voelde me waardeloos, kon niet echt van mezelf houden, was soms depressief en had eetproblemen. Ik vroeg me af waarom ik niet gewoon ‘normaal’ kon zijn.
Vorig jaar augustus heb ik Andy leren kennen, een antwoord op mijn gebed. Tot op de dag van vandaag blijf ik me verwonderen over hoe goed we bij elkaar passen, hoe bijzonder ik het vind dat hij mijn verleden accepteert en hoe dankbaar ik ben dat God ons samen heeft gebracht.

Ik mocht langzaam gaan ontdekken hoe ik mezelf weer mocht worden en met vallen en opstaan heb ik mogen leren dat ik geaccepteerd ben omdat ik een kind van God ben. En nog steeds ben ik aan het leren om de pijn uit mijn verleden los te laten en om de leugens die de duivel me vandaag de dag nog steeds probeert in te fluisteren, weg te sturen in de naam van Jezus. Toch geniet ik steeds meer van wat God me elke dag opnieuw geeft en leer ik steeds meer Hem te vertrouwen.

Dit proces is dus eigenlijk nog in volle gang en ik leer elke dag nieuwe dingen bij. En zo kwam ik zondag eigenlijk nietsvermoedend naar de kerk. Ik had tot 11.00 gewerkt in de zorg en was direct doorgereden naar Mozaiek0318. Ik haalde nog gauw een kop thee en ging zitten. Ik genoot tijdens de dienst van de aanbidding omdat dit voor mij een manier is om heel dicht bij God te komen. Ik houd enorm van zingen en liederen kunnen me vaak erg raken. Vervolgens begon Kees te spreken en de boodschap raakte me diep, dit gebeurt echter wel vaker. Ik heb er nogal een handje van om naar een preek te luisteren en dan te bedenken aan wie ik allemaal wil vertellen dat ze echt deze gave preek moesten terugluisteren. Maar dit keer was het net alsof God me influisterde: ‘An, luister nu eens voor jezelf. Het is ook voor jou’. Op dat moment ervaarde ik een enorme kracht van God in mijn lichaam, en direct daarna vroeg ik mezelf af: o nee, het is toch niet de bedoeling dat ik me vandaag laat dopen? We gingen staan en Kees vroeg of er mensen voor het eerst hun leven aan Jezus wilde geven en ik dacht: pfiew, gelukkig, het gaat niet over mij, want dat had ik al gedaan en wil ik elke dag opnieuw doen. Toch merkte ik heel duidelijk dat God me op dit moment aanspoorde om me te laten dopen. Ik kon zelf wel tientallen redenen bedenken waarom dit niet het juiste moment was. Dit stond niet op mijn agenda. Kees riep mensen op om de Heilige Geest simpelweg te vragen of dit het moment was. En tegen mijn verstand in vroeg ik: ‘Heer is dit wat u wil vandaag’? We begonnen een lied te zingen en ik barstte in tranen uit. Ik voelde opnieuw de kracht van God in mijn lichaam komen en besefte me dat hoeveel redenen ik ook had om het niet te doen, er maar één ding was dat telde: het stond wel op Gods agenda! Ik liep naar voren en legde uit dat ik als kind al gedoopt was en al op jonge leeftijd belijdenis heb gedaan en daarmee heb laten zien voor God en zijn gemeente dat ik Hem wil volgen. Ik kon me niet bedenken waarom de volwassendoop voor mij een toegevoegde waarde had, maar ik heb altijd gezegd tegen God: Heer als u wil dat ik me laat dopen, dan zal ik dat doen.

Vandaag sprak Hij tot mij en wil ik Hem gehoorzamen, al gaat het tegen mijn eigen verstand in. Vanaf dat moment voelde ik dat God het van me over nam, mijn gedachten kwamen steeds meer tot rust en ik begon te genieten van de aanwezigheid van God. Ik ben zo ontzettend blij en dankbaar dat God me heeft geroepen, dat ik Zijn stem mocht verstaan en zo ook een getuigenis mag zijn voor de mensen om mij heen. En ik geloof dat God mij in de komende tijd ook duidelijk wil maken waarom Hij wilde dat ik me vandaag liet dopen. Ik zou nog zoveel meer kunnen vertellen over wat God in mijn leven heeft gedaan en wat Hij aan het doen is, maar het belangrijkste op dit moment is dat aan Hem alle lof en eer toekomt. Want Hij is zó groot en zó machtig en tegelijk een liefdevolle Vader die al Zijn kinderen ziet en met ze bewogen is. Halleluja!