Doopgetuigenissen

Ik ben Barend Schuurman (46) en mag al meer dan 22 jaar gelukkig getrouwd zijn met Hilda. Samen hebben wij 2 mooie dochters die we van Hem hebben gekregen: Marjolein van 19 en onze jongste Ellen van 15.

Als 19 jarige jongen heb ik bewust belijdenis mogen doen van mijn geloof, wetende dat Jezus ook voor mijn zonde is gestorven aan het kruis.

Maar zoals het met veel jongeren/twintigers gaat, was/werd ook ik druk met allerhande andere toen in mijn ogen “belangrijke” zaken en verloor daardoor mijn contact met Hem.

Hij was niet meer mijn eerste liefde, het hartscontact met Hem wat ik in de eerste jaren van mijn geloven had ontdekt was verstilt.

Maar God zou God niet zijn als Hij mij niet bij mijn vestje zou pakken en hoe.

Net voor onze 10 jarige trouwdag werd bij onze oudste dochter op 6 jarige leeftijd een hersentumor ontdekt, deze was zo groot dat artsen niet wisten hoe nu verder en hadden daar niet gelijk een antwoord op.

Door de grote van de tumor was het een reële kans dat ze het niet zou overleven en we haar kwijt zouden raken.

Je zult wel snappen dat ik die nacht opnieuw contact zocht met mijn Hemelse Vader en hem al mijn fouten beleden heb en joh wat ruimde dat op. Het wonderlijke is dat Hij er gewoon was.

Na die nacht werd het rustig in mijn hart, moesten we haar verliezen dan wist ik dat dit goed was en bij Wie ze zou zijn.

Maar de gesprekken met mijn Hemelse Vader bleven, zo ook op een dag in die onzekere periode. Ik las toen Psalm 30 en Hij gaf mij op mijn hart: Ik heb geen lust in uw dood maar daarin dat u leeft. Het was Zijn antwoord: wacht maar af het komt goed.

Het is wonderlijk wel goed gegaan, tijdens en ook na de operatie. Ondanks alles is dit de mooiste periode in mijn geloofsleven geworden.

Is het daarna allemaal vanzelf gegaan, nee. Terugkijkend gelukkig niet want dan had ik/hadden wij nooit Gods leiding kunnen en mogen zien in ons leven.

Het contact met mijn Hemelse vader is tot nu toe altijd gebleven soms iets minder maar dan miste ik mijn Eerste Liefde weer en zocht ik Hem of Hij mij weer op.

Maar waarom nu dopen..

Door de vraag van Kees Kraayenoord om mee te doen met het lezen van de Bijbel in een jaar heb ik mogen ontdekken hoe mooi de verbanden tussen het Oude en Nieuwe testament zijn, en las daar ook de oproepen van Jezus: Wie gelooft en zich laat dopen, zal behouden worden.

De laatste doopdienst voelde ik dat Hij wilde dat ik ging staan om aan deze oproep gehoor te gaan geven, maar ik ben toch blijven zitten.

Ik heb in deze tijd ervaren dat ik me mag/moet laten dopen. De laatste weken was dit best een zoektocht, van U weet toch al dat ik U lief heb en dat ook beleden heb, tot wat vinden de mensen ervan, want ik heb er altijd wel een mening over gehad.

De laatste jaren in mijn leven vraagt God steeds om keuzes te maken. Soms ook wanneer dat betekent dat ik ergens op moet terugkomen, omdat ik heb gezegd: ga ik nooit doen, ga ik nooit naar toe of laat me nooit…. Vul maar in.

In de herfstvakantie hield het me in de nacht weer bezig en heb ik die nacht weer liggen praten met mijn Hemelse Vader. Hij gaf mij toen het beeld van een schilderij. Hij kleurt mijn leven in, soms pak ik het penseel zelf maar dan zijn het donkere kleuren.

Hij vindt mij een geweldig mooi schilderij en ook zonder Zijn handtekening blijft het kostbaar. Maar Hij wil graag Zijn handtekening zetten onder mijn leven door de doop. Maar als ik me niet laat dopen blijf ik voor Hem even veel waard, Hij liet me wel zien dat Hij dit graag wil.

Want Jezus volgen is minder worden zodat Hij groter wordt, ik moet dan ook al mijn bezwaren losmaken en loslaten, want Jezus volgen heeft ook voor mij gevolgen.

Het mooiste antwoord kreeg ik van een vriendin, zij gelooft nog niet (ik blijf een optimist) en deel met haar gedeeltes van mijn leven om haar te laten zien wie Jezus voor mij is en zo ook dit.

Haar reactie was: het is dus een soort huwelijk, van samenwonen naar officieel, ik vulde dit in mijn hart in met: belijdenis gedaan volgens/voor de Wet en nu officieel op de manier zoals God het bedoeld heeft.