Doopgetuigenissen

Mijn naam is Anja den Hollander, geboren in Den Haag als oudste van drie meiden. Opgegroeid in een familie waar God centraal stond. Getrouwd met mijn lief Gerard, ruim 40 jaar geleden (1975). Samen kregen wij als geschenk van God vier kinderen: Erica, Inge, Gert-Jan en Tjitske.

Sinds 2009 hebben wij er een zoon, dochter en drie kleinkinderen bij gekregen. Namelijk Edwin, Nashwa en onze Esmé, Lars en Jesse. Hoe gezegend kun je zijn! Als ik terug kijk naar mijn leven besef ik, dat ik als één van de Emmaüsgangers ben geweest. Jezus liep altijd al met mij mee, maar ik herkende Hem niet. Toen ik kind was, kwam het “Leger des Heils” nog zingen op de hoeken van de straten in Den Haag. Prachtig vond ik dat, vooral als zij vroegen welk lied ik graag wilde zingen. Nou dat wist ik wel: “Scheepke onder Jezus hoede” was toen mijn favoriete lied. Geloven in Jezus was toen zo kinderlijk eenvoudig. De jaren daarna werd alles zoals “het hoorde”. Naar de kerk gaan was een verplichting, niet iets wat ik graag deed! In de zomer toen ik 17 jaar was, zat ik in de kerk en daar kwam de uitnodiging om aan het avondmaal te gaan. Ik wilde gaan, en vervolgens kwam er een vervelend stemmetje dat zei: “Jij aan het avondmaal echt niet je bent te jong en je hebt geen belijdenis gedaan.” Daarbij had ik een vuurrood pakje aan (in die tijd gingen diegenen die aan het avondmaal gingen allemaal in het donker gekleed) dus dat ging het echt niet worden! Hierna was ik boos op alles wat met God en godsdienst te maken had. Ze begrepen mij toch niet, en ik wilde alles doen wat niet mocht. Ondertussen was ik met de opleiding voor verpleegkundige gestart, waarbij je toen verplicht intern ging wonen in een zusterhuis! Eindelijk kon ik doen en laten wat ik wilde. Op een dag (19 april 1972) werd ik uitgenodigd voor een gezellige avond bij een collega thuis. Nog steeds boos op alles, ging ik erheen. Opgemaakt, lange broek enz. alles wat ik niet mocht! Wat bleek het was een avond van HCF (Hospital Christian Fellowship). Een organisatie die gebruik maakte van verpleegkundige, die in b.v. China in een ziekenhuis gingen werken en aan het bed evangeliseerden wat verboden was. Wat voelde ik mij klein en vooral zondig. Ik wilde weg van God maar Hij liet mij niet los! Dit was het begin van een andere relatie met God. Toch dwaalde ik weer weg van Hem, het geloof werd religie en liefde voelde ik niet meer, zo leefde ik verder. Toen kreeg ik gezondheidsproblemen, wat een prachtig excuus voor mij was om niet meer naar de kerk te gaan! Dit heeft zo’n 18 jaar geduurd, overigens is Gerard wel trouw iedere zondag gegaan! Toch heb ik al die jaren wel de hulp van God ervaren in alle tegenslagen, die mij overkwamen!! Onze kinderen gingen ook niet meer naar de kerk, en woonden allemaal op zich zelf. Op een gegeven moment gingen zij wel weer naar de kerk! En dat bleek Mozaiek0318 te zijn! Tijdens een doopdienst van één van de kinderen kwam ik ook in Mozaiek0318…..en ik kwam eindelijk thuis! En Jezus liep ondanks alles nog steeds naast mij mee, en in juli 2014 riep Hij mij letterlijk mij bij mijn naam “Anja”. Ik herkende die stem niet, en dacht dat er iemand in huis was die mij riep (ik sliep want ik had nachtdienst). Ik uit bed ….maar er was niemand, op dat moment begreep ik dat God mij riep. En weer die stem die zei,” nee joh dat is God niet die kent je toch alleen met je doopnaam “Antonia” ! Op dat moment heb ik tot God gebeden of Hij mij had geroepen, en mij dat dan op een andere manier duidelijk wilde maken. Ik sloeg mijn bijbel open, en las (Jesaja 43: 1B) “Ik heb je bij je naam geroepen, je bent van Mij!” Dit was voor mij een keerpunt in mijn leven. Sinds dat moment wilde ik niet meer anders leven en wilde Jezus volgen. Dit is ook de reden dat ik mij wil laten dopen, zoals in Galaten 3:26 en 27 staat: “Want door het geloof en in Christus Jezus bent u allen kinderen van God. U allen die door de doop één met Christus bent geworden, hebt u met Christus omkleed.” Hij kent mij, helpt, troost en leidt mij, ik ben Zijn kind nu en tot in eeuwigheid, amen.