René Koolhaas
Ik ben René Koolhaas, 44 jaar en opgegroeid in een gezin van vier kinderen. Ik heb een hele stabiele gezinssituatie gekend en ben mijn ouders heel dankbaar voor de opvoeding die ik heb mogen krijgen. Van kinds af aan gingen we naar de Christelijke Gereformeerde kerk. Een gemeente waar we ons altijd thuis gevoeld hebben.
Mijn tienerjaren waren niet de makkelijkste. Ik was heel erg aan het zoeken naar wie ik mocht zijn. Toen ik achttien jaar was heb ik een diaconaal jaar gedaan bij jeugdhotel de Shelter in Amsterdam. Ik wilde mij, door dit werk te doen, graag dienstbaar opstellen in Gods Koninkrijk. Ik wilde leven naar het voorbeeld van Jezus. Dit jaar is heel bepalend geweest voor mijn persoonlijk geloofsleven en daar is dan ook een persoonlijke relatie met God echt begonnen. Ik heb daar Jezus nog meer leren kennen en ook (op verschillende manieren) van Hem mogen getuigen. In een omgeving waar er zoveel pijn, verdriet en duisternis is mocht ik getuigen van zijn Liefde en mocht ik gaan ontdekken wat de kracht van de opstanding van Jezus betekenen mag.
Na het diaconaal jaar wilde ik graag meer inhoud gaan geven aan mijn persoonlijke relatie met God en heb ik de Bijbelschool in België en daarna in Doorn/Veenendaal gedaan.
In die tijd ben ik ook getrouwd. Heel kort na onze trouwdag kregen we te maken met overlijden van mijn moeder en ziekte van Dwi. En zo waren de beginjaren van ons huwelijk wel heel anders dan we verwacht hadden. Ik heb daar veel mee geworsteld.
Alhoewel mijn persoonlijk geloof door deze situatie enorm op de proef werd gesteld en ik daarnaast ook nog bezig was met m´n hbo theologiestudie, bleef het geloof in God toch wel heel belangrijk voor me. Eén ding was zeker: God was er zeker bij. De lijftekst van mijn moeder (Psalm 91:1,2) werd ook mijn lijftekst.
In de periode dat ons eerste kind geboren werd kwam de stabiliteit in onze situatie weer terug. En we zijn heel dankbaar met het feit we na hem nog twee geweldig lieve kinderen mochten ontvangen.
In mijn dagelijks leven probeer ik in alle drukte te leven naar Gods bedoeling. Dit gaat gepaard met vallen en opstaan, twijfel en zekerheid. Ik wil graag meer leren van Hem door mijn persoonlijke met Hem nog meer invulling te geven. Hierin kan ik nog wel wat hulp van boven gebruiken. …
Waarom wil ik gedoopt worden?
Als kind ben ik gedoopt en op latere leeftijd heb ik met volle overtuiging belijdenis gedaan. Daar kijk ik met grote dankbaarheid op terug en wil daar ook helemaal niets aan af doen. Door persoonlijke ontwikkeling ben ik tot de overtuiging gekomen dat, voortbordurend op wat ik als kind heb meegekregen, God mij roept om niet langer te wachten om mij in Mozaiek0318 te laten dopen.
Van nature ben ik best een onzeker figuur en zoek op verschillende fronten vaak naar bevestiging. Twijfel in of ik de dingen die ik doe wel goed doe speelt best wel eens rol in mijn leven. Eerlijk gezegd heb ik die twijfel niet zozeer in mijn geloofsleven. Ik heb voldoende markeringspunten in mijn leven (gehad) waarin ik de hulp en nabijheid van God in het bijzonder heb mogen ervaren. Maar toch….
Ik wil die onzekerheid en twijfel overboord gooien en zonder dat met vallen en opstaan in het leven staan. Ik wil staan in de zekerheid die Jezus mij geeft. Maar daar ook kracht uit halen wanneer het toch even niet lukt. Ik wil gaan met Hem, dwars door alles heen!!! En daar hoort wat mij betreft de doop als een heel nieuw en mooi markeringspunt in mijn leven bij! Over Ps. 91 gesproken….
