Doopgetuigenissen

In december 1972 kom ik ter wereld. Niet in NL maar in Indonesië. Daar groei ik op in armoede en na een zwerftocht van ouders in Indonesië, naar een Indonesisch familielid, ziekenhuis en kindertehuis aldaar, vertrek ik naar NL en word ik geadopteerd door mijn ouders. Ik tref het zeer met ze: ze zijn lief, betrokken, christenen en vooral mensen met een warm hart. Ik heb ‘zomaar’ 3 broers en 2 zussen, naast dat ik in Indonesië de middelste ben van mijn ouders daar, waarvan mijn vader nu nog leeft en met wie ik sinds kort weer een beetje contact heb.

Mijn ouders zijn het belangrijkste voor de basis voor mijn geloofsleven. Ik leer van hen wie God is: thuis hebben we trouw ons bijbel-leesuurtje met korte bidstond erbij. Eerst lezen we of worden we voorgelezen uit de kinderbijbel, maar al snel lezen we met elkaar uit ‘de grote mensen bijbel’. Ik leer veel, vergaar veel kennis. Qua beleving van het geloof leer ik al vroeg nadenken en het verwoorden, doordat we tijdens dat bijbel-leesuurtje delen wat ons aanspreekt, waaróm het ons aanspreekt etc. Hoewel toen niet altijd leuk, is het wél heel leerzaam. Ben er mijn ouders nu nog dankbaar voor, al moet ik daarna nog steeds wel een eigen weg zoeken in mijn geloof. Mijn ouders zijn voor mij het grootste voorbeeld van Jezus (na)leven!

Met mijn ouders zwerf ik tussen traditionelere kerken en de wat meer evangelische kerken. Ik word als kind gedoopt; een mooi teken dat mijn ouders mij meegeven, dat ik bij God mag horen. Ik ben blij en dankbaar dat ze die waardevolle keuze voor mij maken. Op een kinderbijbelkamp zeg ik als tienjarig meisje Johannes 3:16 hardop en vul mijn eigen naam in: ‘Alzo lief heeft God Dwi gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon heeft gegeven, opdat Dwi die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft!’ Wat een Liefde! 1 van de markeringen in mijn leven! Zo zijn er vele markeringen in mijn leven. Een daarvan is mijn ziekte hepatitis B. Deze ziekte wordt ontdekt, kort nadat ik trouw met René en kort na het overlijden van mijn schoonmoeder. Die ziekte werpt me terug op mezelf. Achteraf pas leer ik, dat de omstandigheden me terugwerpen op God: ik leer dat ik mezelf niet beter kan maken of beter kan laten voelen, wél dat ik een keuze kan maken om God daarin Zijn werk te laten doen. Die keuze maak ik, als ik en René merken, dat wanneer ik zelf niet meer kan bidden door teleurstelling, boosheid en verdriet, er lieve familie en vrienden en ‘broers en zussen’ voor mij en ons bidden. Dat is het begin van mijn geestelijke genezingsproces geworden. In dát genezingsproces doen zowel René en ik belijdenis, heel bewust en met overtuiging. Een mooie stap in het geloof, na een moeilijke en moeizame start van jaren in onze relatie en met onze gezondheid. We zijn er gelukkig sterk uit gekomen; maar dat zeggen we pas achteraf: God is er altijd bij geweest! Het geloof in een God, die er altijd en overal bij is, niet als controleur maar als een zorgzame Vader, geven wij nu ook onze 3 geschenken van kinderen mee; niet als een religie, maar als een relatie, een relatie met God! Mijn geloof wordt nog weer nieuw leven ingeblazen sinds we een paar jaar geleden in Mozaiek0318 komen.

Ik wil mij laten dopen omdat naast de wetenschap van de onvoorwaardelijke liefde van God de Vader en Zijn Zoon Jezus, de Heilige Geest mij aanraakt. Mijn scepsis over de Heilige Geest brokkelt beetje bij beetje af (doet de Heilige Geest wel wat hij belooft? Zal Hij wel laten merken dat Hij krachtig is?), mijn angst voor de Heilige Geest (Wat nou als de Heilige Geest dingen in mijn bewerkstelligt die ik niet wil of die ik niet kan waarmaken? Wat nou als de Heilige Geest door de kier van de deur in mijn hart binnenkomt en door diezelfde kier weer vertrekt?) verandert in een steeds groter verlangen naar die Heilige Geest om nog meer van en door Hem vervuld te raken en Zijn vervulling in mij te gaan behouden en vruchten van die Heilige Geest te gaan dragen en ervan uit delen; niet alleen in mijn gezin, ook daarbuiten en niet op eigen kracht, maar door de kracht van de Heilige Geest. Holy Spirit You are welcome here!