Doopgetuigenissen

Ik ben Peter van der Ploeg, 42 jaar. Dit jaar ben ik al weer bijna 19 jaar getrouwd met Sandra. We hebben 2 kinderen. Lieske van 13 en Joost van 10. In mijn dagelijks leven ben ik als hoofd planning bij Koopman Cargo in Nijkerk, verantwoordelijk voor de aansturing van de planning en de chauffeurs We komen met ons gezin al sinds februari 2013 in Mozaïek. We kunnen dus met recht zeggen dat we er (bijna) vanaf het begin af aan al bij zijn.

Dankbaar kijk ik terug op de christelijke opvoeding die ik heb mogen ontvangen van mijn ouders. Toen ik jong was had ik dat nog niet zo in de gaten, maar later kreeg ik steeds meer respect voor het Gods vertrouwen wat mijn vader, ondanks de problemen met zijn gezondheid, uitstraalde. Zeker sinds het overlijden van mijn vader spreek ik best veel met mijn moeder over ons geloof, over onze twijfel en zoektocht. Ik ben er dankbaar voor dat ze ook achter mijn keuze voor de doop staat. Ook omdat ze weet dat ik dankbaar ben dat ze me hebben laten dopen en dat ik dat nu niet “even over” wil doen. 
We zijn altijd naar de gereformeerde kerk gegaan in Bennekom. Daar heb ik 40 jaar rond gelopen, bij de kinderclub, jongerenvereniging, als ouderling en in allerlei commissiewerk. Sandra en ik dragen deze kerk, waar mijn moeder, mijn zus, mijn schoonouders en onze vrienden nog steeds heen gaan, een warm hart toe. Toch voelden we er op het laatst niet meer zo thuis. Dat lag niet aan de kerk, maar aan ons, aan mij. 
In 2012 heb ik gezegd: het moet anders. Ik had tot dan een “verzekeringsgeloof” D.w.z. dat ik vertrouwde op God dat Hij er altijd zou zijn als het moeilijk zou zijn in mijn leven, dat had ik per slot van rekening van mijn vader geleerd. Maar een levende relatie met God had ik niet. Ik kreeg sterk het verlangen om dat te veranderen. Dat ik dat niet had lag niet aan Hem maar aan mij dus daar ben ik dan ook mee aan de slag gegaan. Ik ging lezingen langs, meer bijbel lezen en merkte dat het verlangen alleen maar groeide. In die zoektocht kwam Mozaïek op ons pad, en ook mijn broers van mijn Man United team hebben veel aan een stukje verandering bijgedragen. 
Sandra en ik kunnen nu echt zeggen (om met de woorden van Cees van Harte te spreken) dat we “de nieuwe jas” mogen en willen aantrekken, om deze nooit meer uit te doen. Onze “oude ikken” willen we echt achter ons laten.

Af en toe bezocht ik een oudere Mozaieker van het eerste uur die nu qua leeftijd en gezondheid de diensten helaas niet meer bij kan wonen. Als ik daar kwam was steevast zijn vraag: “En Peter, ben je nu al gedoopt?” En elke keer zei ik weer: “Nee George, nog niet, maar dat gaat nog wel een keer gebeuren hoor”. En zo stond ik er dus al wel langer in. Bij alle doopdiensten deed het me echt wat als ik de verhalen hoorde van dopelingen, maar ik….? 
Ik had ondertussen al wel een boekje op mijn nachtkastje liggen, dus ik zou de kennis die ik er over had wel kunnen opvijzelen, maar op e.o.a manier kwam ik daar niet toe. Het ging me niet om kennis alleen maar juist om echt verlangen. En dat kwam…. in de laatste doopdienst. 
Tijdens die dienst maakte Kees op de flipover heel beeldend duidelijk, hij tekende eigenlijk, dat Jezus Zijn Goddelijkheid aflegde, afdaalde naar de aarde om te gaan sterven aan het kruis. Het eerste “pootje” van de V was gemaakt. Hij stierf aan het kruis en daarna, zo vertelde Kees, gaf God Jezus zijn Goddelijkheid weer terug. Hij verhoogde Hem. Dat deed Jezus niet zelf, dat werd Hem door God gegeven, en de tweede “poot” van de V werd omhoog getekend. Toen ik zo die “V” zag ontstaan met dat kruis onderin, schoten mij allemaal V-woorden door het hoofd; Verlagen, Vernederen, Vriendschap, Vrede, Verhogen, Volgen. Het werd opeens allemaal zo beeldend, zo duidelijk voor me. Ik voelde me zo geroepen, het verlangen werd op e.o.a manier zo sterk in mij geplant, (is dat de Geest?) dat ik mijn tranen niet kon bedwingen. We zongen daarna The same love van Paul Baloche. He is calling us all by name, and He is calling us to the cross. Toen was het mij zo duidelijk: Ik wil NU met Jezus sterven aan het kruis en in het water mijn oude leven afleggen en met Jezus opstaan, om dat nieuwe leven te leiden waar ik zo vol van ben. Na het dopen vroeg Kees prompt of er mensen waren die zich ook wilden laten dopen, zo spontaan. De enige reden dat ik dat niet deed was omdat mijn moeder er niet bij was, anders was ik met een bommetje in gegaan, zo graag wilde ik. De volgende dag heb ik me gelijk opgegeven en ik ben blij dat het nu zo ver is. Ik laat me dopen, WOW!