Mirjam van Leeuwen
Ik ben opgegroeid met het geloof, maar het raakte steeds meer op de achtergrond. Vanaf de middelbare school kwam ik in een andere wereld terecht.
Ik kreeg meer vrienden om mij heen met andere normen en waarden dan ik, waardoor ik die van mezelf ook beetje bij beetje verloor. Het maakte mij allemaal niet meer zoveel uit, ik kwam weinig opdagen voor school, loog tegen mijn ouders en ging op zoek naar mijn identiteit in dingen waar je die nooit kunt vinden. Een paar jaar later heb ik dat wel redelijk afgeleerd maar het idee van dopen vond ik nog steeds niks voor mij, want daar was ik toch echt niet christelijk genoeg voor. Tot een paar maanden geleden. Ik begon steeds meer preken te luisteren en het deed mij veel meer dan voorheen en soms was ik tot 3 uur s ’nachts bezig. De drang naar de doop werd groter.
Ik weet nu dat ik niet hoef te leven voor goedkeuring, maar mag leven vanuit goedkeuring. Ik weet dat ik niet wanhopig hoef te zoeken naar mijn identiteit, God heeft mijn identiteit bevestigt; ik ben Zijn geliefde kind. Ik heb veel geleerd, maar heb ook nog vaak geen idee wat ik aan het doen ben. Ik kan het loslaten, omdat ik erop vertrouw dat God altijd weet wat Hij aan het doen is. Met mijn doop leg ik alles in Zijn handen; mijn verleden, heden en toekomst. Ik kies voor een leven met Jezus, het mooiste wat er is
