Endryetta van Ginkel
Op 18 maart 1990 zette God mij (Endryetta van Ginkel) op deze aarde, in een gezin met christelijke normen en waarden.
Het geloof was voor mij een vorm in het leven,
iets wat erbij hoorde maar niet iets wat ik beleefde.
Mijn leven was de afgelopen jaren vol strijd,
een reis vol vreugde, verdriet, tevredenheid en spijt.
Verliefd, verloofd, getrouwd, gescheiden,
het waren veel ups en downs in korte tijden.
Tot ik vorig jaar echt zakte naar de bodem van de put,
ik was compleet uitgeput.
Ik stond met lege handen in het leven,
en had niets meer om te geven.
Het vuur en licht waren beide gedoofd,
ik voelde mij van liefde, geluk en zegeningen beroofd.
God kreeg al schreeuwend de schuld van al mijn pijn en verdriet,
waarom deze pijn, waarom zag Hij me niet?
Nog geen dag later was daar de paasstol van Mozaiek,
ik raakte in paniek.
Wilde ik God wel in mijn leven?
Zou Hij mij wel kunnen vergeven?
Na veel innerlijke strijd ben ik uiteindelijk toch de kerk ingegaan,
en daar klonk zijn liefde en blijdschap over mijn bestaan.
Niet lang daarna ben ik de Alpha cursus gestart,
daar ontdooide langzaam mijn verharde hart.
Ik heb Jezus aan mogen nemen als de Heer van leven.
Wow, wat een zegen!
Hij heeft mijn littekens omgezet in zegeningen,
en mij gemaakt tot een van zijn leerlingen.
Ik wil Hem volgen tot de laatste dag van mijn bestaan,
om dan zijn Koninkrijk binnen te mogen gaan.
